ماده دهم:
-
تبعه خارجی بايد فرمى كه توسط وزير تعيين مى‌شود، پر و امضا كند و ظرف مدت پانزده روز از تاريخ ورود وى به عراق، آن را به افسر اقامت تحویل دهد. مدير يا افسر اقامت حق دارند متقاضى اقامت را از حضور شخصى به دليل رعايت روابط بين‌المللى يا به دليل عذر موجه معاف كنند، در اين صورت تقديم فرم مزبور به وسيله نماينده وى حاصل مى‌شود. خارجی‌هایی كه در عراق اقامت دارند يا دارندگان ويزاى سياحتى يا ويزاى زيارتی از مفاد اين ماده مستثنى هستند.
-
مديران هتل‌ها و مهمان‌پذيرها يا هر محل سكونتى كه خارجی‌ها در آن به ازاى حق‌الاجاره سكونت مى‌كنند، بايد فرمى كه توسط وزير تعيين مى‌شود، پر و امضا كنند و هر روز آن را به افسر اقامت تحویل دهند و در صورت خروج مهمان خارجی به افسر اقامت اطلاع دهند و هر کسی که به اسكان يك تبعه خارجی در هر مکانی اقدام می‌نماید، باید ظرف بيست و چهار ساعت ورود و یا خروج آن شخص تبعه خارجی را به افسر اقامت ابلاغ كند.
-
در صورت تغيير محل اقامت، تبعه خارجی بايد تغييرات مزبور را به افسر اقامت ابلاغ كند. در صورتى كه محل اقامت جديد وى در يك منطقه ديگر يا به يك استان ديگرى منتقل شود، تبعه خارجی بايد ظرف مدت چهل و هشت ساعت از زمان رسيدنش به محل جديد اقامت، اطلاعات مزبور را به افسر اقامت ابلاغ كند.
-
در صورت نبودن افسر اقامت، مرکز پليس در مورد امور مربوطه بنا به قوانینی که در بالا ذکر شده‌اند، عمل خواهد کرد و در اين صورت باید این مرکز به افسر اقامت اطلاع دهد.
ماده يازدهم:
-
تبعه خارجی كه قصد ماندن در عراق طولانی‌تر از مدت اعتبار ويزای خود، دارد، بايد قبل از انقضاى ويزا، مجوز اقامت خود را براى يك سال توسط افسر اقامت اخذ کند. تبعه خارجی قبل از يك ماه از انقضاى اين مدت مى‌تواند از افسر اقامت درخواست تمديد مدت مزبور براى يك سال نماید و تكرار اين امر بلامانع است.
-
در صورتى كه دليل مقتضى وجود داشته باشد، مدير مى‌تواند از دادن اقامت يا تمديد آن امتناع كند. در چنين وضعيتی تبعه خارجی مى‌تواند ظرف مدت پانزده روز از تاريخ ابلاغ، به دستور مزبور اعتراض كند.
-
در صورتی که دستور رد اقامت تبعه خارجی قطعی شود اما وی از عراق خارج نشود، مدير، می‌تواند او را از عراق اخراج نماید.
ماده دوازدهم
-
وزير يا قائم مقام آن در حالت‌هاى زير مى‌تواند مجوز اقامت در عراق را براى سه سال به متقاضيان آن دهد، اين اقامت به صورت متوالى هر سه سال قابل تجديد خواهد بود.
-
أ- براى اتباع خارجى كه در جمهورى عراق به دنیا آمده‌اند و در آنجا اقامت مى‌كنند.
-
ب- اتباع خارجى كه در جمهورى عراق براى پانزده سال يا بيشتر اقامت كردند، به شرط اينكه به صورت قانونى وارد عراق شده باشند.
-
ج- اتباع خارجى كه براى مدت سه سال يا بيشتر در عراق اقامت كردند در صورتى كه کارها، يا خدمات علمى، فرهنگی يا فنى براى كشور انجام داده باشند.
-
د- اتباع خارجى كه در عراق براى مدت شش سال يا بيشتر به استناد قرارداد كاری با دولت عراق اقامت كردند، اما بعد از تمام شدن مدت قرارداد مى‌خواهند در عراق اقامت كنند.
-
ه - مجوز اقامتى (ويزا) كه به افراد مشمول بند (أ و ب) اين ماده داده مى‌شود يك مجوز مستمر تلقى خواهد شد، در صورتى كه به دليل عذر قابل قبول حداكثر مدت دو ماه در هر سال از عراق خارج باشند.
-
-
وزير يا قائم مقام وى مى‌تواند به زن خارجى كه با يك عراقى ازدواج كرده براى مدت ذكر شده در بند (١) اين ماده، مجوز اقامت دهد.
ماده سيزدهم:
وزير مى تواند به دلایل نظامی، ادارى يا سياسى بر طبق محدوديت‌هاى مشخص شده يا در جاهایى كه خودش تعيين مى‌كند در روزنامه رسمى يا در يكى از روزنامه‌هاى محلی، اتباع خارجى را از گذر، گردش يا اقامت در مناطقى تشخيص داده شده، منع كند.
